Het bombardement van Mortsel is al even geleden. Er is al veel over geschreven. Meer dan 80 jaar na datum zitten we op het Historisch Archief van Edegem toch nog met een paar vragen. Vragen waarop we vooralsnog een antwoord willen vinden. Op 5 april 1943 viseerden Amerikaanse bommenwerpers op klaarlichte dag de Erla fabriek te Mortsel. De meeste bommen misten hun doel en kwamen in het centrum van Mortsel terecht. Ook Edegem deelde mee in de klappen met 56 doden, bijna evenveel zwaargewonden en 383 geteisterde gezinnen. Ieder met een eigen verhaal.
Het drama (of is het een wonder) speelt zich af te midden van de chaos die tijdens en onmiddellijk na het bombardement in Mortsel ontstond. Een brandweerman vindt een klein kind. Een meisje van ca. vijf maanden oud. Het Edegemse echtpaar Sleegers–Vanderborght uit de ‘Musschenburglei’ nr. 26 ontfermt er zich over.
We geven hier een kopie weer van het rapport.
Voorwaar een kort verhaal zonder begin en zonder einde. In de Edegemse gemeentelijke archieven vinden we enkel een kort verslag van het gebeuren. Het Historisch Archief van Edegem zou graag het hele verhaal kennen.
We veronderstellen dat het kindje in leven bleef. Volgens het verslag was het ‘welvarend’, waaruit we mogen veronderstellen dat het meisje het bombardement ongeschonden doorstond. Nu zal zij een dame zijn die ongeveer 82 lentes telt.
Wie is dat vondelingetje? Heeft ze haar ouders teruggevonden? Prangende vragen die we met behulp van de lezers willen oplossen. René Sleegers en zijn vrouw Marie Vanderborght zijn overleden. We kunnen het hen niet meer vragen. Maar ze hebben drie kinderen. Alle betrokkenen hebben ondertussen al een vrij hoge leeftijd.
Hoog tijd dus dat we met de vraag naar buiten komen. Daarom doen we hier een beroep op het collectief geheugen van de Edegemnaars. Meer bepaald op het geheugen van de mensen die daar indertijd in die straat woonden.
Wie kan ons er iets meer over vertellen?